علاقه به نقاشی زمانی در او جوانه زد که در دوران کودکی در گوشهای از حیاط و کنار پدربزرگش مینشست و از گلدانهای شمعدانی نقاشی میکرد و خانواده فرهنگی او بهسرعت پی به این استعداد بردند. هستی اشکذری اکنون 18سال دارد اما هنوز با خاطرات روزهای گذشته قلممو در دست میگیرد و آنچه از دل و جانش میتراود روی بوم میآورد.
متولد1382 است و در محله احمدآباد در منطقه یک سکونت دارد. نقاشیکشیدن را از پدربزرگش منوچهر رنجبر آموخته و به یاد گذشته میگوید: «از کودکی در کنار پدربزرگ نقاشی میکشیدم. این کار از 7سالگی برایم جدیتر شد. او به من آموزش میداد و ایراد کارم را میگرفت. حس خوب آن روزها همچنان با من است. هنوز هم کارهای هنریام را به او نشان میدهم و از او نظر میخواهم.»
علاقه به هنر، هستی را به سمت تحصیل در هنرستان فرامیخواند.
از کودکی در کنار پدربزرگ نقاشی میکشیدم. این کار از 7سالگی برایم جدیتر شد
او میگوید: «به نقاشی و طراحی لباس علاقه داشتم. به همین دلیل تحقیق کرده و رشته طراحی لباس را برای تحصیل در دوران دبیرستان انتخاب کردم. اوایل سال دهم تحصیلی به پیشنهاد یکی از معلمها در مسابقات طراحی عمومی آموزش و پرورش شرکت کرده و رتبه دوم ناحیه را کسب کردم.
این مسابقه به من انگیزه داد تا حضور در مسابقات دیگر را تجربه کنم. بنابراین سال گذشته نیز در جشنواره مهارتهای طراحی عمومی کارودانش اداره آموزشوپرورش شرکت کردم و توانستم مقام سوم استان را به دست آورم.»
هستی 2سال است که در حوزه طراحی لباس کار میکند. ایدههای زیادی دارد و از ایجاد تنوع در پوشاک لذت میبرد. او توضیح میدهد: «برای فعالکردن ذهنم لباسهای موجود را به هم میریزم و از دل آن طرحهای جدیدی به وجود میآورم. اینکار به من انگیزه میدهد و حس خوبی دارد و سبب میشود طرحها و ایدههای جدیدی ارائه دهم. تاکنون بازخورد خوبی هم از طرف دیگران داشته است.»
برای فعالکردن ذهنم لباسهای موجود را به هم میریزم و از دل آن طرحهای جدیدی به وجود میآورم
او در ادامه میگوید: «هر فردی با یک خصوصیات اخلاقی رشد میکند. ظاهر افراد باید نشاندهنده شخصیت آنها باشد. متأسفانه در حال حاضر با یکنواختی لباسها در کشور روبهرو هستیم که باید تغییر مثبت کند. ما در کشوری زندگی میکنیم که فرهنگی غنی دارد و در طول تاریخ به لباس اهمیت بسیاری داده شده است. لباسهای سنتی ما بسیار زیبا هستند و رنگها و طرحهای زیبایی دارند. بنابراین باید در تولید لباسهای کنونی از آنها الگو گرفته شود تا نشاندهنده شخصیت و فرهنگ کشورمان باشد.»
بیشتر تکنیکهای نقاشی را آموخته و در این میان بیشتر به سیاه قلم علاقه دارد و میگوید: «از نظر من نقاشی، خود زندگی است. به همین دلیل هرگاه که حس و حال خوبی دارم نقاشی میکنم زیرا انرژی من بر کارم هم تأثیر میگذارد. آنچنان به اینکار علاقهمند هستم که هنگام نقاشیکردن متوجه گذر زمان و دغدغههای زندگی نمیشوم.»
او دوست دارد نمایشگاهی از آثارش برگزار کند اما هنوز به دلیل کرونا موفق به انجام آن نشده است.